Zoals u misschien al opgevallen is, heeft het Pneumatisch Dance Trio een nogal eigenaardige bezetting; twee saxofoons en een drummer is in geen enkele muziekstijl een gebruikelijk fenomeen.
Zeker in de door computers gedomineerde "Dance" is een akoestisch optredende band ongewoon.
Deze uniciteit komt niet helemaal uit de lucht vallen. Bram (de man in het roze pak), speelde samen met Ton (drummer in het geel) al enkele jaren in een duo, "JA" geheten, in eerste instantie opgericht om funk en jazz stukken te spelen, maar ze gingen steeds meer richting op van de toen net opkomende "Dance" , voor de meeste muzikanten een totaal belachelijke muziekstroming, keiharde drums en almaar dezelfde fragmentjes, niet wetende dat dit de muziek van de toekomst zou gaan worden.
Het minimalistische karakter van JA werd nog ondersteund door slechts refreintjes, en dan meestal nog maar een klein gedeelte daarvan, te schreeuwen. De formule bleek echter iets te extreem en daarop werd besloten een bandvorm te proberen waarbij een Tuba en altsaxofoon waren toegevoegd. De Tubaïst bleek andere plannen te hebben, waarna de gouden formule van "Het Pneumatisch Dance Trio" ontstond. Toegevoegde altsaxofonist Erik was geen onbekende; samen speelde hij met Bram in "The Earwax Saxophone Band", een saxofoonkwartet dat lang veel succes oogste in Spanje met hun aanstekelijke mix van jazz, afrikaanse-, en popmuziek.
De geschiedenis reikt nog verder terug maar twintig jaar muziekhistorie laat zich niet zo makkelijk in een paar woorden vangen, en tevens is het zo dat een authentiek verhaal afhangt van degene die het verhaal beleeft heeft .
Hier een foto van de band op een culinair feest in het Noord-Hollandse Purmerend.


We speelden hier versterkt, wat meestal niet het geval is, maar dit was zo'n groot plein dat de muziek zo beter tot z'n recht kwam, d.w.z. het was hoorbaar.
Rechts op de foto ziet u Ton. Op de grond staat de bassdrum, onmisbaar voor de hedendaagse muziek en dus ook voor het PDTRIO. Ton speelt met z'n voet op dit instrument waardoor hij de hele tijd op één been moet staan, wat tamelijk zwaar is. De rest van het drumstel is zo ontworpen dat je het kan dragen, de bekkens en koebellen gegroepeerd rond de, ook heel belangrijke, snaredrum. Zelfs maakt Ton stokken die een ronder geluid geven, toch blijken ze ook hard te kunnen hebben wij gemerkt.
In het midden staat Erik met een altsaxofoon, waar ooit nog een paard en wagen overheen gereden is. De altsaxofoon is van dezelfde familie als de baritonsaxofoon waar Bram op speelt, alleen is 'ie een oktaaf hoger. Beide instrumenten staan in Es, wat inhoudt dat als een Es-instumentspeler een C speelt, je dezelfde toon krijgt als wanneer een pianist of gitarist (beide c-instrumenten) een es speelt. Dat levert dus wel eens wat rekenwerk op.
Op een saxofoon maak je geluid door een rietje in trilling te brengen. Door klepjes in te drukken wordt de luchtkolom langer en wordt de toon lager.
Het Pneumatisch Dance Trio maakt gebruik van kleine megafoons, waarbij de microfoons eruit gesloopt zijn en op onze instrumenten geplaatst om je handen vrij te hebben. We versterken de zang er een beetje mee.
Volgende keer verder.
en handen boven de dekens.

Terug